Ledromeer

Ledromeer


Als je van Riva de S240 neemt in de richting Molina di Ledro en dan verder naar Mezzolage, dan is het alsof je in een andere wereld komt. Deze route is werkelijk schitterend en als je dan tenslotte het Lago di Ledro ziet liggen heb je moeite om je te realiseren dat het Gardameer eigenlijk zo dicht bij is.

Het contrast tussen die twee meren is dan ook gigantisch. Het Gardameer is 52,6 km lang en 17,2 km breed. Het is daarmee het grootste meer van Italië. Vergeleken met het Lago di Ledro lijkt het eerder een binnenzee dan een meer. Het Lago di Ledro is immers maar 3 km lang en nog niet eens 1 km breed. 

Van het Gardameer wordt vaak gezegd dat het deels meer een mediterrane indruk wekt dan die van een bergmeer, wat het natuurlijk wel is! Het Lago di Ledro is echter een bergmeer in optima forma. Het wordt omsloten door hoge bergen en door zijn ligging heeft het een prachtige blauw/groene kleur. Aan de oever liggen een paar kleine plaatsjes en de hellingen zijn beroemd om hun overweldigende bloemenpracht: er groeien o.a. veel orchideeën!

Eens was het Lago di Ledro een natuurlijk bergmeer, maar nu wordt het water gebruikt voor de grote elektriciteitscentrale bij Riva. Dit heeft helaas tot gevolg dat het waterpeil in zomer en herfst soms wel erg laag is. 

Maar dankzij dat lage waterpeil heeft men bij Molina di Lago resten van een Etruskische nederzetting ontdekt. Het moet een vrij grote plaats geweest zijn. Maar liefst 10.00 palen heeft men er gevonden en daarbij goed geconserveerde resten van aardewerk en zelfs etensresten (graan en brood). In het Museo dell Pallafitte kan je een en ander bekijken en bovendien heeft men er een paalwoning gereconstrueerd, zodat je een goede indruk krijgt hoe de bewoners destijds (de ouderdom is d.m.v. carbondatering vastgesteld op omstreeks het jaar 1709 v. Chr, dus 3700 jaar oud) woonden en leefden.

Het zou hier te ver voeren de hele geschiedenis van het gebied om het Lago di Ledro te beschrijven, maar zonder verder in details te treden kunnen we wel zeggen dat hier, zoals ook om het gebied rond het Gardameer, eeuwen lang gestreden is. Scaligeri en Medici vochten hier tot uiteindelijk Venetië, de Serenissima, het gebied veroverde met de slag in het Dodendal (Valle dei Morti). Onder Venetië maakte het gebied een bloeitijd mee, maar daar kwam een einde aan toen tijdens de Spaanse Successie oorlogen Spanje, Frankrijk en Oostenrijk elkaar hier bevochten. Generaal Vendôme, ja die van de Place Vendôme in Parijs(!), verwoestte met zijn soldaten alle dorpjes: ze werden geplunderd en verbrand.

Na de val van Napoleon werd het gebied Oostenrijks, maar de Italiaanse vrijheidsstrijder Garibaldi heeft hier een grote slag geleverd om het weer te heroveren. Hij won, maar moest zich op bevel van hogerhand terugtrekken. Obedisco;- ik gehoorzaam. In de buurt van Bezzecca ligt nog het Ossario Garibaldino dat aan deze slag in 1866 herinnert. In 1918 werd het gebied aan Italië toegewezen.

Maar met het vertellen van deze historische wetenswaardigheden alleen zouden we het Lago di Ledro en de streek er omheen onrecht doen. Zo langzamerhand begint het toerisme zich hier te ontwikkelen en dat is dan vooral gericht op de liefhebbers van lange of korte wandelingen of mountainbikers. Er zijn tal van routes uitgezet en ook onder leiding kan je gaan wandelen of fietsen. Voor inlichtingen en kaarten kan je het beste naar de plaatselijke VVV gaan.

Wil je alleen maar een dagtocht naar het Lago di Ledro maken en daar dus niet logeren in een van de hotels of kamperen op een gezellige en rustige camping, dan zou je eventueel door kunnen rijden naar het Lago di Ledro, en dan nog als derde meer het Lago di Valvestino aandoen. Ook weer via een prachtige, kronkelige weg kom je dan boven in Gargnano uit en vandaar zie je het Gardameer liggen en daal je af naar Gargnano.

Er is een fout opgetreden
powered by webEdition CMS